Ritmisch tikt hij met zijn vinger tegen de hand van Henry. Zijn gezicht straalt. Hij geniet intens van deze aanraking. Hij laat niet los. Nog niet.

José is blind. José is nu veertig. Als kind werd hij vaak uitgescholden en gepest. Zijn moeder besloot daarom José thuis te laten. In Nicaragua worden kinderen met een handicap vaker voor de buitenwereld verborgen gehouden.

Sinds kort gaat hij regelmatig naar het dagcentrum Johana Miranda. Dat gebeurde op aandringen van Luz Stella, de coördinator van het centrum. Zij gaat regelmatig op huisbezoek om ouders ervan te overtuigen dat het goed is om hun gehandicapte kind naar de dagopvang te laten gaan. Centrum Johana Miranda biedt dagbesteding en verschillende therapieën aan jongeren met een beperking. Hier zijn het geen kinderen met een beperking maar personen met speciale capaciteiten. Deze specifieke kwaliteiten worden gestimuleerd. En ze leren andere vaardigheden, waarbij zelfstandigheid het uiteindelijke streven is.

Contact is daarbij belangrijk. En dat krijgt José. Niet alleen van de vrijwilligers, maar ook van de andere jongeren die het dagcentrum in San Pedro bezoeken.

Vooral Jonathan ontfermt zich over José. Jonathan is dol op auto's en alles wat verder beweegt en geluid maakt. Het liefst zit hij de hele dag in een voertuig. Hij praat over niks anders en dat mag. Hij voelt zich op zijn gemak in het centrum.

Jonathan nam eerder Rudi al op sleeptouw. Rudi was een verlegen jongeman. Schuw keek hij altijd naar vreemden. Nu wil hij dansen samen met Maricela. Ze hebben hun draai gevonden.

Maricela neemt elke dag een volle rugzak met schriften mee. Maricela schrijft graag. Haar moeder vindt dat ze teveel bewaart. Daarom neemt Maricela alle boeken mee naar het centrum. Stel dat haar moeder zou opruimen; die gedachte alleen al laat haar huiveren. We bewonderen haar mooie handschrift. Toni bekijkt ons tafereel met een glimlach.

Toni maakt liever muziek. Hij is een kei in percussie. Maar daar heeft hij nu geen zin in. Want hij gaat zo naar huis. Ook de anderen gaan naar huis.

Op verzoek van Luz Stella laat José de hand van Henry los. José oppert dat hij wil zingen. Onzeker en zacht begint hij, maar na de eerste noten horen we een prachtige stem. Op de maat van zijn lied klappen we mee. Intens geraakt.

Dit verhaal dingt mee voor de Partinprijs 2018.

'Het was een geweldige dag!' Dat zei GESP-voorzitter Ernst de Vries na afloop over het Nicaraguafestival dat op zaterdag 7 juli 2018 in hartje Gennep plaatsvond. Hij bedankte alle vrijwilligers van GESP, SumMmertime, Wereldpaviljoen en iedereen die deze dag tot een succes maakte. Van de andere kant sprak Marian Leideritz van SumMmertime haar bewondering uit voor de inzet en passie van GESP. Jos Schouteten maakte een korte impressie van deze mooie dag.

Solidariteit
Het Nicaraguafestival werd geopend door de burgemeester van Gennep, Peter de Koning. Hij sprak over de bijzondere band die Gennep met San Pedro de Lovago heeft. En vertelde over het gesprek dat hij die week had met zijn ambtgenoot uit San Pedro. Uit handen van Ernst de Vries ontving burgemeester De Koning een oorkonde waarmee de zusterstad uitdrukking geeft aan hun dankbaarheid voor de samenwerking en de getoonde solidariteit.

Hierna speelde Trio Los Mayas swingende Latinmusic. Het publiek dat volop aanwezig was, genoot van dit drietal waarbij de harp opviel. Ook werd het ritmisch bewegen op de proef gesteld bij de zumba-workshop.

Smullen en spelen
Op het Ellen Hoffmannplein zagen we blije kinderen. De workshops sieraden creëren, auto's en boten maken uit afvalmateriaal, Spaans leren en los gaan op een percussie-instrument werden goed bezocht. Ook de interactieve storytelling van Gerard Sonnemans in de Kenniskeuken (beneden in de bieb) trok veel kinderen en hun (groot)ouders.

Natuurlijk werden de GESP-vogeltjes en nog veel meer verkocht. En de bananenkoekjes, de ananascake en de tortillas con gallo pinto werden door vele bezoekers geproefd en lekker bevonden.

Ontmoeting met de werelddoelen
Natuurlijk werd er ook aandacht besteed aan de duurzame werelddoelen waarbij de foto's met Jo Opsteegh het meest opvielen. Zijn inzet sinds het begin van de stedenband in 1994 is overal zichtbaar. Ook zijn weduwe koesterde deze mooie herinneringen.

Radio El Mundo interviewde en sprak met verschillende mensen over het thema ontmoeten. Ontmoeting tussen twee gemeentes, ontmoeting tussen culturen en ontmoeting met de werelddoelen. De twee enthousiaste radiomakers zeiden vooral onder de indruk te zijn van het interview met de burgemeester Peter de Koning.

Ter afsluiting werd er samen met alle vrijwilligers nog lang nagekletst, terugkijkend op een mooie dag en een geslaagd event.

Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte: gemeente Gennep, Radio El Mundo, SumMmertime, Wereldpaviljoen, Biblioplus, Hendriks Muziek, Gerard Sonnemans, FitDistrict, Trio Los Mayas en de lokale horeca. Bijzondere dank voor alle vrijwilligers!

De uitzending van Radio El Mundo Live is op verzoek terug te luisteren. Stuur dan een mail.  

Een geul graven van 21 kilometer. Dat is de afstand tussen Gennep en Nijmegen. Ga daar maar aan staan. In San Bartólo draaiden ze daar hun handen niet voor om. En dat in een bodem die in niets lijkt op de Noord-Limburgse zandgronden. Hun doel was drinkwater aan huis. En dat is gelukt. Nu zijn 78 huizen, een school en twee kapellen aangesloten op een door zwaartekrachtgedreven waterleidingsysteem. En niet alleen in San Bartolo, ook in Los Meleros, Los Borges, La Vainilla, La Pintada en op een school in Bulun drinken kinderen nu water uit een kraan.

Hoewel de jaarlijkse regenval in de gemeente San Pedro de Lóvago gemiddeld meer dan 1.200 mm is, is in een groot deel van het jaar en in het buitengebied water schaars. In de zogenoemde zona seca (droog gebied) valt de minste regen. Daar ligt San Bartolo.

De installatie is gebaseerd op zwaartekracht. Van een natuurlijke bron wordt het water opgevangen en doorgeleid naar een opslagtank. Vandaaruit lopen leidingen naar elk huis. Elke aansluiting heeft een kraan en een watermeter. Bij de aanleg en installatie doen de bewoners zelf alle handarbeid, zoals het uitgraven van geulen voor de buizen, het transport van de bouwmaterialen met paarden. Het metselen wordt uitbesteed. De gemeente is projectleider.

De bewoners zelf kiezen echter hun water-comité. Dit comité ziet toe op onderhoud distributie en int maandelijks het verbruik. Tarieven worden vooraf vastgesteld. Dit geld is voor onderhoud en herbebossing van het waterwingebied.

In totaal zijn meer dan 200 huizen, een aantal scholen en kerkjes aangesloten. Dat zijn meer dan 1000 bewoners. Het totale gebied dat op enigerlei wijze drinkwater tot haar beschikking heeft is bijna 70%. GESP -en haar partners en donateurs- namen daarvan zo'n 1/3 deel voor hun rekening.

Het begon allemaal in 2015 met een project in Los Meleros. Norlan, de leider van deze comarca, vertelde ons destijds: "Voor ons is dit project zo belangrijk. Dit systeem is van ons, we weten hoe belangrijk het water is. Vier maanden hebben we gewerkt om die geulen te graven - vier kilometer lang. Doodmoe waren we. Maar nu we water hebben, zijn we die 'pijn' al lang weer vergeten." En voegt hij toe: "Het samenwerken vergrootte de gemeenschapszin."

De inspanning in San Bartolo was dus nog groter, maar ook daar gelijke commentaren. Vooral de gezichten spreken boekdelen. De vrouwen draaien wat verlegen hun waterkraan open. Achter hun glimlach schuilt echter trots en tevredenheid.